Najlepsi dziennikarze sportowi

Niewiele osób odważy się powiedzieć, że my, kobiety, nie znamy piłki nożnej. Przed mistrzostwami świata 2018 rozmawialiśmy z czterema referentami, którzy zmienili paradygmat tego rzemiosła. Angela Lerena, Lucjana Rubinska, Alina Moine i Chechu Bonelli-referenci nowych pokoleń.Angela Lerena (42) była pierwszą kobietą, która objęła na korcie superklasyczny program telewizyjny. I to zadanie najbardziej mu się podoba: „to sen, ponieważ jesteś metr od linii, a mecz odbywa się przed tobą: jeśli gracz upadnie, musisz biec, aby cię nie zestrzelić, słyszysz, co mówi trener; żyjesz piłką nożną od środka”, mówi Angela, która nie miała kobiecego referenta, z którym mogłaby się identyfikować, lub pasja przekazana przez bliskiego krewnego.

Kobieta również może prowadzić program sportowy

„Zawsze byłem dziwakiem, w szkole iw domu; to sfałszowało moją tożsamość”, mówi Lerena, kończąc nagrywanie pierwszej okładki, pokazu TNT Sports, w którym zadebiutuje jako kierowca. Rozpoczęła się 23 lata temu i była pionierem w pokonywaniu wielu barier i uprzedzeń. „Moi rówieśnicy powiedzieli mi, że nie mogę rozmawiać o piłce nożnej, nawet na korytarzach, a gracze nie wierzyli mi, że jestem dziennikarzem, czekali, aż przyjdzie mężczyzna”, mówi ze śmiechem.W tym roku nie zobaczymy jej na mistrzostwach świata, ponieważ zdecydowała się zostać ze swoją pięciomiesięczną córeczką Maite. Poza tym jest mamą Victorii (12) i Manuela (3), a ona jest żoną ekonomisty i dziennikarza Alexandra Berkovicha, który, na dodatek, wcale nie jest piłką nożną!

Pochodząca z Rosario, Alina Moine (38) oddychała piłką nożną od dzieciństwa: jej dziadek profesjonalnie grał w pierwszym Newell ’ s Old Boys, a sport w domu zawsze był ważny. Po tym, jak została spikerką z orientacją dziennikarską w ISER, studiowała aktorstwo, a po ukończeniu szkoły rozpoczęła pracę w radiu i Telewizji w Rosario. W wieku 23 lat przeniósł się do Buenos Aires i przybył na Kanał Fox Sports, gdzie kontynuuje obecnie i jest jedną z czołowych postaci.

„16 lat temu nie było niczym niezwykłym widzieć kobiety w sferze sportowej, ale zawsze miałem dobre relacje z rówieśnikami, a nie zmieniając się, czułem, że cenią mnie jako rówieśnika”, mówi Alina ze studia agendy Fox Sports, programu, który prowadzi każdego ranka

Alina jest już klasyką najważniejszych wydarzeń sportowych: obejmowała Mistrzostwa Świata w RPA 2010 i Brazylii 2014, Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012 i Rio 2016 oraz pięć kolejnych rajdów Dakar(od 2012 do 2016). Zawsze lubiła dziennikarstwo sportowe, ale ponieważ jej mama powiedziała jej, że to nie jest tak poważne, jak robienie warsztatu krojenia i krawiectwa, Luciana Rubisnka (36) zapisała się na współpracę.Kiedy kończył tę karierę, zaczynał od dziennikarstwa: w tym momencie zdał sobie sprawę, że to jego prawdziwa pasja. Zaczął od stażu w Dzienniku Ole, w części promocji, i stał się silny w nagłówku, którego nikt nie chciał. „Dzięki temu udało mi się zrobić własną karierę”, mówi dziś jedna z najpopularniejszych twarzy kobiet w świecie sportu.

Nie tylko piłka nożna

Obecnie pracuje jako jury w programie Nat Geo 8 etapów: droga do Mistrzostw Świata; w programie Fox Sports i w dzienniku C5N. według niej machismo w piłce nożnej jest bardziej ze strony dziennikarzy niż ze strony graczy.A wśród niektórych rzeczy, które są „wymagane od kobiety”, a nie od mężczyzny, jest piękno. „Jeśli oglądasz serwisy informacyjne i programy sportowe, ile kufli znajdziesz? Kobiety mają znacznie bardziej rygorystyczne wymagania dotyczące ich twarzy, ciała i przygotowania ” – zapewnia.To właśnie w jednej z takich okładek poznała ojca swoich dzieci, byłego piłkarza Atlanty Lucasa Ferreiro. Dziś jego bliźniacy Piotr i Mikołaj (3 lata) są również fanami cyganerii.

Zerwał ze stereotypami słodkiej dziewczyny, która nie zna piłki nożnej. Chechu Bonelli (32) jest modelką i kierowcą – dziś rano jest w wiadomościach Sportcenter na ESPN-i nie tylko mówi o piłce nożnej, ale także ćwiczy ją od dzieciństwa. „Moi przyjaciele mówili mi „la Cholito”, ponieważ byłem w połowie chłopczycą: zawsze nosiłem usta, zakładałem koszulkę i botki i grałem w piłkę nożną z moim rodzeństwem”, mówi Bonelli, który urodził się w San Nicolas w prowincji Buenos Aires.

Ta pasja miała rację: „mój dziadek był tym, który wycinał bilety do Klubu regatowego San Nicolas, mój tata współpracował z Komisją, a moi dwaj bracia grali tam: jeden był bramkarzem, a drugi napastnikiem”-wspomina kierowca, który studiował dziennikarstwo sportowe przez dwa lata, ale nie mógł skończyć z powodu podróży, pracy i pracowitego życia matki (ma Lupe, 5 lat, i Carmela, 2 i pół).